Voel je mij?

Voel je mijn wanhoop?
Hoor je mijn gedachten?
Proef je mijn tranen?
Ruik je mijn angst?
Zie je mijn onkunde..

Om te rouwen.

Moet ik huilen, schreeuwen, smeken
of juist heel stil zijn
voor ik je nabijheid voel?
Ik verlang zo naar een teken..

van jou.

Forever, je Botje

Zinloze hoop

Wat voor nut heeft mijn leven

Klap na klap en adem ik nog steeds?

Maar waarvoor? En voor wie?

Ik ben nog nooit de belangrijkste geweest

Elke teug lijkt zinloos

Teveel pijn, te schrijnend de wond

Zo down als nu ben ik nooit geweest

Ik voel me hopeloos, een muis in het wiel

Een pleaser ben ik

Ik verlies mezelf keer op keer

In mijn wens om lief te hebben

Altijd weer die naar vrijheid hunkerende man

De man die zuigt en neemt

Tot mijn botten versplinteren

Scherpe stukken blijven haken aan mijn ziel

Hoofd vol watten, doordrenkt met tranen

Het verwondert me niet eens meer

Want keer op keer verlies ik 

Tot er straks niets meer overblijft

En mijn hoop is vervlogen