Wat voor nut heeft mijn leven
Klap na klap en adem ik nog steeds?
Maar waarvoor? En voor wie?
Ik ben nog nooit de belangrijkste geweest
Elke teug lijkt zinloos
Teveel pijn, te schrijnend de wond
Zo down als nu ben ik nooit geweest
Ik voel me hopeloos, een muis in het wiel
Een pleaser ben ik
Ik verlies mezelf keer op keer
In mijn wens om lief te hebben
Altijd weer die naar vrijheid hunkerende man
De man die zuigt en neemt
Tot mijn botten versplinteren
Scherpe stukken blijven haken aan mijn ziel
Hoofd vol watten, doordrenkt met tranen
Het verwondert me niet eens meer
Want keer op keer verlies ik
Tot er straks niets meer overblijft
En mijn hoop is vervlogen
