Het begon zo mooi
de armen om mij heen, de fluisteringen
je zou me niet verlaten, me nooit pijn doen
je had je lesjes wel geleerd
sterven in mijn armen was je levensdoel
Ik gaf je de liefde die je nooit eerder had gevoeld
de kriebels door je haar, de kopjes koffie en broodjes kaas
maar ik werd het simpele 'weermeisje'
terwijl jij je haar afschoor en je huis leeg maakte
sliep op de grond, klaar voor je grote verandering
Liefde verandert in intense pijn en angst
omdat je weer niet op nummer 1 staat
nooit geweest, nooit zal worden
Je wordt afgedankt als de deurmat, geschuurd met stront
een trap na met de woorden: time to move on
Hoeveel is mijn leven waard, als anderen er zo achteloos mee omgaan?
Je berichten te lezen over hoe vrij en blij je nu bent
en ik, de grote last die je nu hebt afgeschud
er niet meer toe doet, geen overpeinzing meer waard
Alleen maar kunnen huilen in de stilte van de nacht
niemand om je te zeggen, dat het weer goed komt
het vertrouwen weer geschaad
Ik krul me op in de krochten van mijn bunker
Mijmeringen over hoe het had kunnen zijn
Maar nooit zal worden, nooit weer
Heel veel sterkte, zoiets doet altijd weer pijn. Ik voel met je mee. Hoop dat je jezelf er niet teveel in verliest, hou van jezelf en je beestjes, dat levert je nooit teleurstelling op. En vergeet niet dat je nooit helemaal alleen bent, je hebt meer mensen om je heen dan je denkt!😘
BeantwoordenVerwijderen
VerwijderenOnline ken ik ‘iedereen’ ja ;)) Maar het is wel fijn om te lezen, dat ze zo meeleven. En het voelt goed, het van me af te schrijven. Al zullen een paar dat overdreven vinden. 😘
Dan hebben die paar pech, het gaat erom dat het voor jou werkt. Ik doe je het je niet na hoor om het toch zo mooi te verwoorden.
VerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenWat enorm erg en rot voor je meissie,
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte
Dank je wel. Ik zal het nodig hebben.
BeantwoordenVerwijderen