Luchtkastelen

In de nachtelijke uren fantaseer ik erop los
voornemens en wensen te over
In het donker is alles mogelijk
en ik mijn hoofd maak ik van krotten luchkastelen

Denkend aan de stappen die ik morgen ga zetten
ga ik naar het dorp, drink wat bij mijn moeder of toch naar het bos
En ik zie mezelf al lopen daar
zonder schroom of paniek, de hondjes als leidraad aan mijn hand

Ja, in de nacht ben ik dapper en vastberaden
het is immers nog geen tijd om op te staan
Maar zodra het morgenlicht door de gordijnen piept
is het met de kalmte en rust gedaan

Vaak blijft morgen morgen
mijn rusteloze gedachten denderen door mijn lichaam
Verstarren mijn benen, stompen in mijn maag
ik kan het wel, ooit, maar niet vandaag

Het spookt de hele tijd door mijn hoofd
nu kan het nog, de dag is nog niet voorbij
Maar uren verstrijken en de wil verandert in gelatenheid
tot de dag weer verandert in de nacht
Waar de meest wilde dromen realiseerbaar zijn
tot.. het krieken van de volgende dag